وقَالَ علیه السلام : أَزْرَىبِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَرَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ ضُرَّهُ، وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ
و فرمود(ع):آنکه طمع را شعار خود سازد،خود را خوار ساخته و هر که پریشانحالى خویش با دیگران در میان نهد،تن به ذلت داده است و کسى که زبانش براو فرمان راند،بى ارج شود.